W cebuli znajdziemy cenne witaminy A, C, E i K, witaminy z grupy B oraz minerały takie jak cynk, fosfor, magnez, mangan, selen czy siarka. Wysoką wartość odżywczą cebula zawdzięcza flawonoidom, czyli związkom roślinnym o działaniu przeciwutleniającym, przeciwzapalnym, przeciwnowotworowym i oczyszczającym organizm z toksyn. Podczas krojenia cebuli trudno uniknąć łez, ponieważ znajdujący się w tym warzywie enzym LFS miesza się z aminokwasami, które w swoim składzie zawierają siarkę. Powstają lotne wiązki podrażniające śluzówkę oczu. Związki siarki obniżają też poziom trójglicerydów, wyrównują poziom cholesterolu i zmniejszają ryzyko wystąpienie udaru bądź miażdżycy, wspomagają wątrobę w procesie usuwania z ciała zanieczyszczeń, toksyn i produktów ubocznych przemiany materii. Cebula jest wykorzystywana też do leczenia blizn oraz pomaga w zwalczaniu trądziku, ponieważ stymuluje komórki skóry do produkcji kolagenu i elastyny.
Cebula doskonale sprawdza się w kuchni, w kosmetyce, a także jako lek na przeziębienie. Dlatego warto mieć w domu syrop z cebuli, który zawiera jest pełen witamin, działa dezynfekująco i łagodząco na chory organizm. Warzywo to zawiera ponadto kwercetynę, tj. jeden z najsilniejszych przeciwutleniaczy, więc regularne jedzenie tego warzywa zmniejsza ryzyko zachorowania na raka.
Cebula jest niskokaloryczna. Z jedzenia jej powinny jednak zrezygnować osoby zmagające się z ciężkimi chorobami nerek i wątroby, zapaleniem jelit, a także innymi chorobami układu pokarmowego.

O tym, który rodzaj cebuli wybrać do poszczególnych potraw, decyduje najczęściej jej smak. Najbardziej znaną i używaną odmianą jest żółta o intensywnym, ostrym smaku – idealna do bulionów i mięs. Równie popularna jest cebula czerwona, wykorzystywana często do sałatek oraz potraw duszonych. Cebula cukrowa ma delikatny, prawie słodki smak, dlatego też często jest używana w kuchni w potrawach niewymagających obróbki cieplnej. Dymka to z kolei młode, małe cebulki, sprzedawane w pęczkach wraz ze szczypiorem. Natomiast szalotkę często wykorzystuje się do przyrządzania sosu z czerwonego wina.

Za ojczyznę cebuli uznaje się Azję Środkową, gdzie już 5000 lat p.n.e. warzywo to przedstawiano w sztuce malarskiej. Egipcjanie przypisywali jej zdolność do zwalczania demonów, w Rzymie uważano ją za lek na wszelkie dolegliwości. Grecy używali jej, by poprawić swoją sprawność fizyczną. W Polsce cebula pojawiła się prawdopodobnie w XII wieku za sprawą kupców wędrujących z południowych terenów Europy. Nie była jednak tak popularna jak obecnie – Polska pod względem produkcji cebuli przez kraje europejskie jest na trzecim miejscu.