Warzywa wchodzące w skład pęczka włoszczyzny doskonale się uzupełniają. Marchew stanowi cenne źródło witaminy A, będącej silnym antyoksydantem, a także witamin E, H, K, B1, B2, B6, beta-karotenu, fosforu, wapnia i żelaza. Przy regularnym spożywaniu warzywo to może przyczynić się do postępów w leczeniu artretyzmu, chorób nerek, wzroku, a nawet może działać przeciwnowotworowo. Również pietruszka zawiera w sobie witaminę A i żelazo, ale dodatkowo dostarcza witaminy: C, E, magnez, potas, wapń oraz kwas foliowy. Znana jest przede wszystkim z działania moczopędnego i rozkurczowego, zatem jest niezwykle pomocna przy walce ze schorzeniami pęcherza moczowego, wzdęciami i bólami stawów. Oprócz tego pietruszka ma właściwości wzmacniające i oczyszczające. Seler wzbogaca dietę o witaminy z grupy B, witaminy C, E, K, cynk, fosfor, miedź i wapń, a także wspomaga proces przemiany materii i daje uczucie sytości. Por (konkretniej jego biała część) uzupełnia niedobory witamin A, C, K oraz magnezu, fosforu, wapnia, potasu i kwasu foliowego. Wspiera też pracę serca, zmniejsza stres, poziom cholesterolu oraz zapobiega anemii.

Każde warzywo składające się na włoszczyznę można jeść oddzielnie i bez obróbki termicznej. Najczęściej jednak włoszczyznę zalewa się wodą, doprawia zielem angielskim i liściem laurowym, a następnie zagotowuje aż do powstania aromatycznej esencji. W przypadku zup najpierw należy zagotować mięso, zebrać powstałą pianę, posolić wodę i dopiero wtedy wrzucić włoszczyznę. Natomiast przygotowując wywar wegetariański, warto dodać niewielką ilość oliwy z oliwek – w ten sposób zwiększy się rozpuszczalność i przyswajalność warzyw. Zarówno w przypadku wersji mięsnej, jak i roślinnej do wywaru warto dodać przyprawy i dodatki takie jak czosnek, zioła lub grzyby. Na bazie wywaru z włoszczyzny gotuje się rosół, krupnik, kartoflankę, ogórkową, grochówkę i wiele innych zup. Ugotowane warzywa można wykorzystać w różny sposób. Niektórzy wyjmują je, kroją w kostkę i dodają do zupy. Inni wykorzystują je do innych potraw, np. sałatki warzywnej, sosu czy gulaszu.
Włoszczyzna to zestaw pozwalający na różne kuchenne eksperymenty. Wyśmienicie smakuje przyprawiona suszoną papryką, ziołami, skropiona oliwą z oliwek i włożona do piekarnika.

Marchew i pietruszka były w Polsce uprawiane już za czasów Władysława Łokietka, ale włoszczyzna jako zestaw jest u nas znana dopiero od XVI wieku. Jak sama nazwa wskazuje, jest to kompozycja warzywna pochodzenia włoskiego. Przybyła do Polski z ojczyzny królowej Bony, żony króla Zygmunta Starego. Na polecenie królowej sprowadzono takie warzywa jak por i seler, a także kalafior, brokuł, karczoch, sałata, kapusta, szpinak, fasola szparagowa, pomidor, koper włoski, kalarepa i wiele innych. Polacy przez długie lata nie mogli przekonać się do nowych smaków, ale z czasem włoszczyzna upowszechniła się na polskich stołach.